Kącik psychologiczny-pedagogiczny

Zrozumieć autyzm

Wczesne rozpoznanie autyzmu może znacząco wpłynąć na dalszy rozwój dziecka oraz skuteczność interwencji terapeutycznych. Objawy autyzmu mogą występować już w pierwszych latach życia, dlatego warto być czujnym na pewne sygnały.  Oto bardziej szczegółowy opis wczesnych objawów, które mogą sugerować obecność zaburzeń ze spektrum autyzmu:

- Trudności w komunikacji: Dziecko może nie używać gestów, takich jak machanie na pożegnanie czy wskazywanie przedmiotów. Może mieć także trudności z rozumieniem prostych poleceń, co może utrudniać codzienną komunikację. Niektóre dzieci mogą rozwijać mowę w późniejszym wieku, a inne mogą w ogóle nie mówić, co może być wynikiem braku zainteresowania lub trudności w nawiązywaniu relacji.

- Unikanie kontaktu wzrokowego: Dzieci z autyzmem często unikają spojrzeń w oczy, co może być mylone z nieśmiałością. Mogą preferować patrzenie na przedmioty lub na własne ręce, co utrudnia nawiązywanie interakcji z innymi ludźmi.

- Powtarzalne zachowania: Dzieci z autyzmem mogą wykazywać powtarzalne ruchy ciała, takie jak kręcenie się, bujanie się, czy machanie rękami. Te zachowania mogą być sposobem na samoregulację lub wyrażanie emocji. Dodatkowo dzieci mogą mieć obsesyjne zainteresowania, np. koncentrować się na określonym temacie, zabawce czy działaniu, co może prowadzić do trudności w zmianach otoczenia lub rutyny.

- Problemy z nawiązywaniem relacji: Dzieci z autyzmem mogą mieć trudności w nawiązywaniu przyjaźni i interakcji z rówieśnikami. Mogą nie rozumieć zasad zabaw grupowych czy nie wykazywać chęci do dzielenia się z innymi dziećmi.

- Wrażliwość na bodźce zmysłowe: Dzieci z autyzmem mogą mieć różne reakcje na bodźce zmysłowe, takie jak dźwięki, światło, zapachy czy dotyk. Mogą być nadwrażliwe na hałas, co może prowadzić do dyskomfortu w głośnym otoczeniu, lub odwrotnie, mogą nie reagować na ból i inne bodźce, co może być niebezpieczne.

Jak wspierać dziecko z autyzmem?

Wspieranie dziecka z autyzmem to niezwykle ważne i odpowiedzialne zadanie, które wymaga zrozumienia, empatii oraz odpowiednich strategii. Autyzm, jako spektrum zaburzeń rozwojowych, przejawia się w różnorodny sposób, co oznacza, że każde dziecko z tym zaburzeniem ma swoje unikalne potrzeby i wyzwania. Kluczowe jest, aby rodzice oraz opiekunowie byli dobrze poinformowani i przygotowani do stawienia czoła tym wyzwaniom. Poniżej przedstawiam kilka istotnych punktów, które mogą pomóc w tworzeniu wspierającego i zrozumiałego środowiska dla dziecka z autyzmem. Od komunikacji po strategie edukacyjne – różne aspekty wsparcia, które mogą przyczynić się do lepszego funkcjonowania dziecka oraz jego integracji w społeczeństwie.

1. Zrozumienie i akceptacja: Kluczowe jest, aby rodzice starali się zrozumieć i zaakceptować unikalny sposób myślenia oraz postrzegania świata przez swoje dziecko. Warto poświęcać czas na obserwację i próby zrozumienia ich reakcji, co pomoże w budowaniu zaufania i bliskości. Wspieranie dziecka w wyrażaniu swoich emocji oraz uczenie ich, jak radzić sobie z trudnościami, jest fundamentem zdrowej relacji.

2. Komunikacja: Przydatne mogą być alternatywne metody komunikacji, takie jak systemy obrazkowe (PECS) czy aplikacje na tabletach, które ułatwiają dziecku wyrażanie swoich potrzeb. Warto również stosować prosty język i unikać złożonych wyrażeń, które mogą być trudne do zrozumienia. Cierpliwość i konsekwencja w komunikacji pomogą dziecku w nauce nowych umiejętności.

3. Stworzenie rutyny: Dzieci z autyzmem często czują się bardziej komfortowo w ustalonym harmonogramie. Ustalenie codziennych rytuałów, takich jak poranne przygotowania do przedszkola, czas na zabawę oraz wieczorny rytuał przed snem, może znacząco zmniejszyć lęk i stres. Warto również wprowadzać wizualne harmonogramy, które pomogą dziecku zrozumieć, co nastąpi po sobie.

4. Współpraca z nauczycielami i terapeutami: Kluczowe jest, aby rodzice byli aktywnymi uczestnikami procesu edukacyjnego swojego dziecka. Regularne spotkania z nauczycielami oraz specjalistami, takimi jak psycholodzy, logopedzi, pedagodzy specjalni, mogą pomóc w dostosowaniu metod nauczania do indywidualnych potrzeb dziecka. Współpraca ta może obejmować także wymianę informacji na temat postępów dziecka oraz wspólne ustalanie celów terapeutycznych.

5. Wspieranie umiejętności społecznych: Zorganizowane grupy zabawowe czy terapie grupowe mogą pomóc dziecku w rozwijaniu umiejętności społecznych. Ważne jest, aby wybierać aktywności, które są zgodne z zainteresowaniami dziecka, co zwiększa szansę na nawiązanie relacji z rówieśnikami. Można także wspierać dziecko w nauce umiejętności rozwiązywania konfliktów oraz wyrażania emocji w sposób akceptowalny społecznie, co jest kluczowe w budowaniu relacji z innymi.

Zrozumienie autyzmu i wspieranie dzieci z tym zaburzeniem to proces, który wymaga czasu, cierpliwości i zaangażowania. Jako rodzice odgrywamy kluczową rolę w ich rozwoju, a świadome podejście do ich unikalnych potrzeb może prowadzić do lepszego zrozumienia i akceptacji. Każde dziecko jest inne, a ich zdolności i talenty zasługują na uwagę i wsparcie, które pomogą im w pełni rozwinąć swój potencjał.

 

Opracowała:

Katarzyna Drzażdzyńska

Pedagog specjalny

 

 

Jak pomóc dziecku radzić sobie z trudnymi emocjami

– 5 skutecznych wskazówek dla rodziców

 

Dzieci w wieku przedszkolnym przeżywają emocje bardzo intensywnie, często nie potrafiąc wyrazić ich w sposób akceptowalny społecznie. Dla rodziców to wyzwanie, ale także szansa, by pomóc maluchom nauczyć się radzić sobie ze swoimi uczuciami.

Oto pięć prostych wskazówek, które mogą pomóc we wspieraniu dziecka w trudnych emocjonalnie chwilach:

1. Rozpoznawaj i nazywaj emocje

Dzieci nie zawsze potrafią nazwać to, co czują. To zadanie spoczywa na rodzicu, który może rozpoznać emocje dziecka i pomóc mu je zrozumieć. Na przykład, gdy dziecko jest smutne lub zdenerwowane, warto powiedzieć: „Widzę, że jesteś smutny, bo nie udało ci się tego zrobić”. Takie nazwanie emocji daje maluchowi poczucie, że jego uczucia są zauważane i zrozumiane, co pomaga w ich regulacji.

2. Stwórz przestrzeń do wyrażania emocji

Każde dziecko potrzebuje miejsca, gdzie może się uspokoić i odreagować. Stworzenie „bezpiecznego kącika” w pokoju, w którym dziecko ma ulubione zabawki lub książeczki, pozwala mu przeżyć emocje w spokojniejszy sposób. Ważne, by maluch wiedział, że każda emocja – zarówno radość, jak i smutek czy złość – jest akceptowana, a taki kącik może pomóc mu w wyciszeniu.

3. Wprowadź stałą rutynę

Dzieci czują się bardziej bezpiecznie, gdy mają przewidywalny rytm dnia. Wprowadzenie stałych godzin posiłków, zabawy czy snu pomoże dziecku w lepszym radzeniu sobie z emocjami. Rutyna daje poczucie stabilności, co zmniejsza ryzyko frustracji i nadmiernych reakcji emocjonalnych, które mogą pojawić się w wyniku zmiennych i nieprzewidywalnych sytuacji.

4. Używaj technik relaksacyjnych

Proste ćwiczenia oddechowe to skuteczna metoda na uspokojenie dziecka, zwłaszcza w stresujących chwilach. Możesz wspólnie z dzieckiem ćwiczyć „oddychanie przez nos i wydychanie przez usta”, co pomoże w obniżeniu napięcia emocjonalnego. Tego typu techniki uczą malucha, jak kontrolować swoje emocje i radzić sobie ze stresem.

5. Chwal za pozytywne radzenie sobie z emocjami

Kiedy dziecku udaje się opanować emocje, nie zapomnij go pochwalić. Powiedz: „Super, poradziłeś sobie ze złością!”. Takie pochwały wzmacniają pozytywne zachowania, budują poczucie pewności siebie i uczą, że kontrolowanie emocji jest wartościowe. Dzięki temu dziecko chętniej będzie korzystać z wypracowanych strategii, aby radzić sobie z trudnymi sytuacjami.

 

Radzenie sobie z emocjami to umiejętność, którą dzieci rozwijają z czasem. Pomoc rodziców, ich wsparcie, zrozumienie i odpowiednie techniki pozwolą maluchom lepiej rozumieć siebie

i kontrolować swoje uczucia. Ważne jest, by nie tylko reagować na trudne emocje, ale także wspierać dziecko w nauce samodzielnego radzenia sobie z nimi na co dzień.

Psycholog: Paulina Stal

 

Propozycja bezpłatnych warsztatów dla Rodziców 

1. ZAJĘCIA DLA DOROSŁYCH I RODZIN 

Fundacja Dzieci Rodzice Szkoła otrzymała dotacje z Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy na realizację niżej wymienionych bezpłatnych zajęć dla mieszkańców Warszawy w 2025 roku. 

  1. Szkoła dla Rodziców i Wychowawców – 2 grupy (10 spotkań, 1x w tygodniu, po 135 minut)  

            Grupa 1. – soboty w godz. 10:45-13:00, Start: marzec 2025 r. 
            Grupa 2. – piątki w godz. 17:30-19:45, Start: kwiecień 2025 r. 

2. Program Wzmacniania Rodziny 10-14 – praca z całą rodziną: rodzicami i dziećmi w wieku 10-14 lat jednocześnie (7 spotkań po 120 minut) – 2 grupy: 

             Grupa 1. – środy w godz. 17:30-19:30, Start: marzec 2025 r. 

             Grupa 2. –  środy w godz. 17:30-19:30, Start: maj 2025 r. 

3. Trening Zastępowania Agresji dla dorosłych (10 spotkań po 180 minut)  

             Grupa 1. – wtorki w godz. 17;30-20:30, Start: luty 2025 r. 

             Grupa 2. –  wtorki w godz. 17:30-19:30, Start: kwiecień/maj 2025 r. 

4. Otwarta Grupa Wsparcia (20 spotkań: 2x w miesiącu po 120 minut) 

            soboty  – co drugi tydzień w godz. 13:00-15:00, Start: luty 2025 r. 

5. Konsultacje dla rodziców/opiekunów – indywidualne lub grupowe – 60 minut, w zależności od potrzeb, Start: luty 2025 r. 

O wyniku naboru DECYDUJE kolejność zgłoszeń, ale także bieżąca sytuacja oraz rzeczywiste potrzeby, które prosimy krótko opisać w uzasadnieniu zgłoszenia. 

Więcej o programach rekomendowanych (pkt 1, 2) na stronie: https://programyrekomendowane.pl 

Zapraszamy do zapisów - liczba miejsc ograniczona! 

 

Miejsce prowadzenia zajęć:  

ul. Meander 8, LU nr 41 

02-791 Warszawa (Ursynów, blisko stacji Metro Natolin) 

UWAGA! 

PROGRAM WZMACNIANIA RODZINY będzie prowadzony  

w Miejscu Aktywności Lokalnej - MAL Lokajskiego,  

ul. Lokajskiego 3, 02-793 Warszawa (Ursynów, Natolin) 

 

2. Warsztaty Umiejętności Wychowawczych  dla rodziców dzieci w wieku 3-13 lat z elementami budowania pozytywnych relacji z dzieckiem 

Drodzy Rodzice, 

• jeśli macie czasem poczucie, że Wasze dziecko nie słucha i robi Wam na złość, a Wy już nie wiecie co z tym zrobić, 

• jeśli zdarzyło Wam się krzyczeć na swoje dziecko i mieć z tego powodu wyrzuty sumienia, 

• chcielibyście mieć dobry kontakt ze swoimi dzieckiem, ale nie macie pomysłu jak to zrobić… 

…to zapraszam Was na Warsztaty Umiejętności Wychowawczych dla rodziców dzieci w wieku 3-13 lat, podczas których będziemy wymieniać się swoimi doświadczeniami i rozterkami rodzicielskimi, a także dowiecie się: 

• kiedy dzieci chętniej słuchają dorosłych, 

• czy reguły ułatwiają życie, 

• jak radzić sobie ze swoimi „nerwami”, żeby nie zwariować  

• jak utrzymać kontrolę nad zachowaniem dziecka, 

• jak mówić do dziecka, żeby nas słuchało, 

• co to jest uwaga pozytywna i negatywna, 

• co to są konsekwencje i czym różnią się od kary, 

• co zrobić, żeby dziecko wykonało to, o co je prosimy… 

• … i co zrobić, kiedy tego nie robi  

• – oraz jak spędzać dobry czas ze swoim dzieckiem. 

  

Warsztaty (cykl 4 spotkań) odbywać się będą w siedzibie Poradni Warszawskiej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w soboty w godz. 10-13. 

Zaczynamy 2 marca 2024 r. (sobota) 
Kolejne spotkanie odbędą się: 16 marca, 6 kwietnia i 20 kwietnia. 

Miejsce warsztatów: Warszawska Poradnia TPD 
ul. Marszałkowska 24/26 (wejście od podwórka – domofon 22 lok.2) 

Zapisy przez stronę www.poradnia.tpd-maz.org.pl lub tel. (+48) 502 767 847 

Liczba miejsc ograniczona. 

 

3. Placówka Opiekuńczo -Wychowawcza nr 1 w Błoniu organizuje Warsztaty Umiejętności Wychowawczych pt. Dialog i relacja.  Warsztaty są częścią programu Szkoły dla Rodziców i Wychowawców. Celem zajęć jest zwiększenie umiejętności wychowawczych poprzez budowanie i pogłębianie pozytywnych relacji z dzieckiem. W programie warsztatów jest m.in. jak budować relacje dorosły-dziecko poprzez właściwe stawianie granic, wyrażanie emocji, stosowanie konsekwencji i pochwał, zachęcanie do współpracy, rozwiazywanie problemów, wdrażanie do samodzielności. 

ZAJĘCIA SĄ BEZPŁATNE. Składają się z cyklu 10 spotkań po 3 godziny. Odbywać się będą w Błoniu. Rozpoczną się, gdy zostanie zebrana grupa. 
 
Osoby zainteresowane udziałem w w/w warsztatach proszę o kontakt pod nr tel. 698 971 729 lub mail: placowka@powblonie.pl 

 

 

 

Kochający Rodzice – Szczęśliwe Dziecko

Walentynki to święto miłości – także tej rodzinnej!

 

Gdy myślimy o Walentynkach, często kojarzą nam się one z romantycznymi gestami między partnerami. Jednak miłość to nie tylko kwiaty i czekoladki – to także codzienna troska, zrozumienie i budowanie dobrej relacji, zwłaszcza gdy jesteśmy rodzicami. Dziecko od najmłodszych lat chłonie atmosferę domu i obserwuje, jak mama i tata traktują siebie nawzajem. To właśnie rodzice stają się dla niego pierwszym i najważniejszym wzorem relacji międzyludzkich.

To, jaką relację tworzą rodzice, ma ogromny wpływ na rozwój dziecka, jego poczucie bezpieczeństwa oraz to, jak w przyszłości będzie budować własne związki. Przyjrzyjmy się bliżej, czym charakteryzuje się dobra relacja między rodzicami i jakie skutki niesie za sobą zarówno pozytywna, jak i negatywna atmosfera w domu.

 

Co charakteryzuje dobrą relację między rodzicami?

 

Wzajemny szacunek – dziecko obserwuje, jak rodzice traktują się nawzajem, i uczy się, że każda osoba zasługuje na dobre traktowanie, bez względu na emocje czy okoliczności.

 

Okazywanie miłości – nie chodzi tu tylko o wielkie gesty, ale o codzienną troskę, uśmiech, czułość i bliskość. Dziecko, które widzi, że rodzice okazują sobie miłość, samo uczy się, jak budować zdrowe relacje oparte na emocjonalnej bliskości.

 

Współpraca i wsparcie – dzieci, które dorastają w rodzinie pełnej wzajemnej pomocy i zrozumienia, w dorosłym życiu będą umiały budować relacje oparte na zaufaniu. Widząc, jak rodzice wspólnie rozwiązują problemy, uczą się, że trudności są częścią życia, ale można sobie z nimi radzić w sposób konstruktywny.

 

Pozytywna komunikacja – sposób, w jaki rodzice rozmawiają ze sobą, kształtuje umiejętności komunikacyjne dziecka. Jeśli w domu dominuje otwartość, zrozumienie i umiejętność wyrażania emocji, przepraszania, dziecko również uczy się, jak rozmawiać z innymi w sposób pełen empatii.

 

Stabilność emocjonalna – gdy dziecko czuje, że jego dom jest spokojnym i bezpiecznym miejscem, rozwija się w harmonii. Brak nieustannych kłótni i napięć pomaga mu budować zdrowe poczucie własnej wartości i pewność siebie.

 

Jak zła relacja między rodzicami wpływa na dziecko?

 

Kiedy relacja między rodzicami jest pełna konfliktów, napięć czy obojętności, dziecko nieświadomie przejmuje ten wzorzec. Może to wpłynąć negatywnie na jego rozwój emocjonalny, zdolność radzenia sobie ze stresem i budowanie relacji w przyszłości.

 

Skutki złej relacji między rodzicami:

 

Niepokój i stres – dziecko, które widzi ciągłe kłótnie lub czuje chłód emocjonalny między rodzicami, zaczyna się bać, że jego dom nie jest bezpiecznym miejscem. Może to prowadzić do problemów ze snem, brakiem koncentracji, a nawet objawów psychosomatycznych, takich jak bóle brzucha czy głowy.

 

Brak poczucia bezpieczeństwa – jeśli dziecko nie wie, czego może się spodziewać – czy w domu będzie spokojnie, czy znów wybuchnie awantura – zaczyna żyć w nieustannym napięciu. Brak stabilności emocjonalnej może wpłynąć na jego rozwój społeczny i edukacyjny.

 

Problematyczne relacje w przyszłości – dzieci uczą się relacji poprzez obserwację. Jeśli widzą, że rodzice traktują się bez szacunku, mogą w dorosłym życiu powielać te wzorce, tworząc toksyczne związki lub unikając bliskości.

 

Trudności w radzeniu sobie z emocjami – jeśli w domu nie ma przestrzeni na otwarte rozmowy i wyrażanie emocji, dziecko może mieć trudności z rozpoznawaniem i nazywaniem własnych uczuć. Może to prowadzić do problemów z kontrolą emocji, wybuchów złości lub wycofania społecznego.

 

Niska samoocena – gdy dziecko czuje, że w rodzinie panuje napięcie, może zacząć myśleć, że to jego wina. W efekcie może mieć obniżone poczucie własnej wartości i trudności w budowaniu pewności siebie.

 

Jak budować dobrą relację między rodzicami?

 

Dobra relacja między rodzicami wymaga pracy, ale przynosi ogromne korzyści nie tylko dla dorosłych, ale przede wszystkim dla dzieci. Oto kilka wskazówek, jak dbać o zdrową relację:

 

Codzienna rozmowa – poświęcajcie sobie czas na spokojną rozmowę, bez telefonów i rozpraszaczy.

 

Okazywanie uczuć – nie bójcie się przytulać, mówić sobie miłych rzeczy i pokazywać dziecku, że miłość jest ważna.

 

Szacunek w konfliktach – różnice zdań są naturalne, ale ważne, aby rozwiązywać je w sposób konstruktywny, bez krzyków i obrażania się.

 

Wspólne spędzanie czasu – czasami codzienne obowiązki sprawiają, że zapominamy o tym, jak ważne są wspólne chwile. Planujcie rodzinne aktywności, nawet jeśli to tylko wspólny spacer.

Dbanie o własny rozwój – szczęśliwi rodzice to szczęśliwe dziecko. Dbajcie o swoje pasje, odpoczynek i emocjonalną równowagę.

 

Miłość to najlepszy prezent dla dziecka

Najpiękniejszym darem, jaki możemy dać swojemu dziecku, jest dom pełen miłości, zrozumienia i szacunku. Budowanie zdrowej relacji między rodzicami to inwestycja nie tylko w własne szczęście, ale przede wszystkim w przyszłość dziecka.

Walentynki to idealna okazja, by zastanowić się nad tym, jak dbamy o naszą relację i jakie wzorce przekazujemy naszym dzieciom. Niech to święto będzie przypomnieniem, że miłość to nie tylko wielkie gesty, ale przede wszystkim codzienna troska, uważność i wzajemne wsparcie. ️

 

Psycholog,

Paulina Stal.

 

Zasady bezpiecznego wypoczynku w ferie zimowe dla dzieci w przedszkolu

 

Ferie zimowe to czas radości, zabawy i odpoczynku dla dzieci. Dla rodziców jest to jednak również okres, w którym warto szczególnie zadbać o bezpieczeństwo swoich pociech. W artykule przedstawiamy kilka kluczowych zasad, które pomogą zapewnić bezpieczny wypoczynek podczas zimowych ferii.

Wybór bezpiecznego miejsca wypoczynku

Niezależnie od tego, czy planujecie wyjazd w góry, czy też spędzenie czasu w domu, warto zadbać o to, aby miejsce, w którym przebywa dziecko, było bezpieczne. W przypadku wyjazdów górskich, upewnijcie się, że wybieracie tereny o odpowiednich oznakowaniach i poziomie trudności dostosowanym do umiejętności dzieci. Warto również zainwestować w ubezpieczenie, które pokryje ewentualne kontuzje.

Odpowiedni strój na zimowe szaleństwo

Zimowa aura wymaga odpowiedniego ubrania. Upewnijcie się, że Wasze dziecko ma na sobie ciepłe, wodoodporne ubrania oraz wygodne buty. Nie zapomnijcie o czapce, szaliku i rękawiczkach, które są niezwykle ważne dla ochrony przed zimnem. Pamiętajcie, że lepiej ubrać dziecko na „cebulkę”, aby w razie potrzeby można było zdjąć jedną warstwę.

Zasady korzystania z atrakcji zimowych

Jeśli planujecie wyjazd do ośrodków narciarskich, koniecznie przypomnijcie dziecku o zasadach bezpieczeństwa na stoku. Należy stosować się do oznaczeń, zjeżdżać w miejscach przeznaczonych dla dzieci oraz zawsze nosić kask. Warto również rozważyć zapisanie dziecka na lekcje jazdy na nartach z instruktorem, który zapewni odpowiednie wprowadzenie do tej formy aktywności.

Uważność podczas zabaw na świeżym powietrzu

Zabawy na śniegu to wspaniała okazja do aktywności fizycznej, jednak należy zachować ostrożność. Przypomnijcie dziecku, aby nie bawiło się w miejscach niebezpiecznych, takich jak stawy, rzeki czy zbiorniki wodne. Zawsze miejcie na oku malucha, zwłaszcza gdy bawi się z innymi dziećmi. Warto również unikać zabaw w pobliżu ulic i ruchliwych dróg.

Dbanie o zdrowie dziecka

Zimą łatwo o przeziębienie, dlatego pamiętajcie o odpowiedniej diecie i nawodnieniu. Zachęcajcie dzieci do picia ciepłych napojów, a także do spożywania owoców i warzyw, które wspierają odporność. Nie zapominajcie o regularnym myciu rąk, zwłaszcza po powrocie z zewnątrz.

Bezpieczeństwo w domu

Jeśli planujecie spędzić ferie w domu, zadbajcie o to, aby Wasze mieszkanie było bezpieczne dla dzieci. Upewnijcie się, że nie ma w pobliżu niebezpiecznych przedmiotów oraz substancji chemicznych. Zachęcajcie dzieci do kreatywnej zabawy, ale jednocześnie nadzorujcie ich aktywności.

Czas na relaks i odpoczynek

Ferie to także czas na odpoczynek i regenerację sił. Warto zaplanować wspólne chwile, takie jak wieczory filmowe, czytanie książek czy wspólne gotowanie. Te aktywności nie tylko umacniają więzi rodzinne, ale także pozwalają na relaks po zimowych szaleństwach.

Ferie zimowe to doskonała okazja do spędzenia czasu z rodziną i czerpania radości z zimowych atrakcji. Pamiętajcie jednak, aby zawsze stawiać bezpieczeństwo na pierwszym miejscu. Dzięki przestrzeganiu powyższych zasad, możecie cieszyć się tym wyjątkowym czasem w pełni, a Wasze dzieci będą miały niezapomniane wspomnienia z ferii. Życzymy Wam wspaniałego i bezpiecznego wypoczynku!

 

Opracowała:

Katarzyna Drzażdzyńska

pedagog specjalny

 

 

Zbyt częste korzystanie z urządzeń elektronicznych
przez dzieci do lat 6- wyzwanie dla rodziców

Drodzy Rodzice,

W dobie postępu technologicznego, dzieci coraz częściej mają kontakt z urządzeniami elektronicznymi. Telewizory, tablety, smartfony – te narzędzia stały się integralną częścią życia współczesnych rodzin. Choć technologia ma wiele zalet, istotne jest, abyśmy jako rodzice byli świadomi zagrożeń, jakie niesie ze sobą nadmierne korzystanie z tych urządzeń, szczególnie
w przypadku dzieci w wieku przedszkolnym.

Zgodnie z badaniami przeprowadzonymi w 2022 roku przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę, aż 70% dzieci w Polsce w wieku przedszkolnym korzysta z urządzeń elektronicznych codziennie, a średni czas spędzany na tych urządzeniach wynosi 2-3 godziny dziennie. Co więcej, według raportu WHO z 2023 roku, dzieci, które spędzają więcej niż 1 godzinę dziennie przed ekranem, mają znacznie większe ryzyko wystąpienia problemów z koncentracją oraz trudności w interakcjach społecznych.

Negatywne skutki nadmiernego korzystania z urządzeń elektronicznych

1. Narażenie na nieodpowiednie treści: Internet i telewizja oferują wiele treści, które nie są dostosowane do wrażliwości i wieku dzieci. Bez odpowiedniej kontroli ze strony rodziców, maluchy mogą natknąć się na przemoc, nieodpowiednie zachowania, filmy, gry, zdjęcia czy reklamy, które mogą wpłynąć na ich rozwój emocjonalny i społeczny. Zatem wywołać w nich lęk, niepokój lub nawet traumę.

2. Trudności z koncentracją: Badania wykazują, że dzieci, które spędzają zbyt dużo czasu przed ekranem, mają trudności z utrzymywaniem uwagi i koncentracją na zadaniach. To może prowadzić do problemów w przedszkolu, takich jak trudności w nauce i w relacjach z rówieśnikami.

3. Problemy zdrowotne: Długotrwałe korzystanie z urządzeń elektronicznych może prowadzić do problemów ze wzrokiem, otyłością oraz zaburzeniami snu. Dzieci, które zbyt długo pozostają przed ekranem, często nie mają czasu na aktywność fizyczną, co jest kluczowe dla ich rozwoju.

4. Zaburzenia w relacjach społecznych: Zbyt duża ilość czasu spędzanego z urządzeniami elektronicznymi może ograniczać interakcje z rówieśnikami oraz rodzicami. Dzieci uczą się poprzez zabawę i wspólne spędzanie czasu, a izolacja spowodowana ekranami może negatywnie wpłynąć na ich umiejętności społeczne.

Dzień Bezpiecznego Internetu to doskonała okazja, aby porozmawiać o bezpieczeństwie naszych dzieci w sieci. W dzisiejszych czasach, kiedy technologia jest integralną częścią życia, ważne jest, abyśmy jako rodzice podejmowali odpowiednie kroki, aby chronić nasze pociechy przed zagrożeniami, które mogą czyhać w wirtualnym świecie. Poniżej przedstawiam kilka kluczowych kwestii, które warto uwzględnić w codziennym życiu naszych dzieci.

Jak ograniczyć korzystanie z urządzeń elektronicznych?

1. Ustalanie limitów: Wprowadzenie zasad dotyczących czasu spędzanego przed ekranem pomoże
w kontrolowaniu tego, ile czasu dzieci spędzają na korzystaniu z urządzeń.

2. Zamiana ekranów na aktywności offline: Zachęcajcie dzieci do zabaw, które nie wymagają użycia technologii. Wspólne czytanie książek, malowanie czy zabawy na świeżym powietrzu to świetne alternatywy.

3. Wspólne korzystanie z technologii: Jeśli już decydujecie się na korzystanie z urządzeń elektronicznych, spróbujcie robić to razem z dziećmi. W ten sposób możecie omawiać treści, które oglądacie, i wzmacniać ich umiejętności krytycznego myślenia.

4. Edukacja na temat bezpieczeństwa w sieci: Uczcie dzieci, jak bezpiecznie korzystać z technologii oraz jakie treści są odpowiednie. Rozmowy na ten temat są kluczowe w budowaniu świadomości
i odpowiedzialności.

 Kontrola Rodzicielska

Zdecydowanie zalecam, aby Państwo jako Rodzice wdrożyli mechanizmy kontroli rodzicielskiej na urządzeniach używanych przez dzieci. Kontrola rodzicielska to narzędzie, które pozwala nam monitorować aktywność online dzieci oraz ograniczać ich dostęp do nieodpowiednich treści. Warto zainwestować w aplikacje lub funkcje wbudowane w urządzenia, które umożliwiają:

1. Ustalanie limitów czasowych: Pomaga to w zarządzaniu czasem spędzanym na urządzeniach, co jest szczególnie ważne dla młodszych dzieci.

2. Blokowanie nieodpowiednich treści: Dzięki temu możemy zabezpieczyć dzieci przed dostępem do stron internetowych, które mogą być niebezpieczne.

3. Monitorowanie aktywności: Regularne sprawdzanie, jakie aplikacje i strony odwiedzają nasze dzieci, pozwala na szybsze reagowanie w przypadku napotkania nieodpowiednich treści.

Cyberprzemoc i Jej Formy

Cyberprzemoc to poważny problem, z którym mogą się spotkać nasze dzieci. Może przybierać różne formy, takie jak:

1. Hejt i obrażanie: Negatywne komentarze, które mogą prowadzić do obniżenia poczucia własnej wartości.

2. Szantaż emocjonalny: Wykorzystywanie informacji w celu zastraszenia lub manipulacji.

3. Wykluczenie: Celowe pomijanie lub ignorowanie dziecka w grupie rówieśniczej w sieci.

Warto rozmawiać z dziećmi o tym, jak reagować na takie sytuacje. Powinny wiedzieć, że mogą przyjść do nas po pomoc, a także jak zgłaszać przypadki cyberprzemocy.

Grooming – Co To Jest?

Grooming to proces, w którym osoba dorosła próbuje nawiązać kontakt z dzieckiem w celu wykorzystania go w sposób seksualny. Dzieci mogą być manipulowane przez osoby, które poznają
w sieci. Dlatego ważne jest, aby:

- Edukować dzieci o zagrożeniach – Rozmawiajmy z dziećmi o tym, że nie powinny ufać nieznajomym, nawet jeśli wydają się być przyjaźni.

- Ustalać zasady dotyczące komunikacji online – Dzieci powinny wiedzieć, że nie powinny podawać swoich danych osobowych oraz zdjęć osobom, których nie znają.

Zachęcam do refleksji nad tym, jak technologia, wpływa na życie naszych dzieci. Odpowiedzialne korzystanie z urządzeń elektronicznych wymaga zaangażowania rodziców oraz wprowadzenia zasad, które zapewnią bezpieczeństwo i zdrowy rozwój. Pamiętajcie, że to my, dorośli, jesteśmy odpowiedzialni za zapewnienie dzieciom bezpiecznego i zdrowego środowiska, zarówno offine, jaki
i online.

Polecam zapoznać się z materiałami dla rodziców dostępnymi na stronie internetowej Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę, Urzędzie Komunikacji Elektronicznej oraz stronie internetowej saferinternet.pl.

 

Z pozdrowieniami,

Katarzyna Drzażdzyńska

pedagog specjalny

 

Kiedy babcia i dziadek są w niebie.

 

Styczeń w przedszkolach jest czasem, kiedy dzieci przygotowują przedstawienia i podarunki z okazji Dnia Babci i Dnia Dziecka. To doskonała okazja, żeby włączyć dziadków w życie przedszkolne, ale również przypomnieć dzieciom, jak ważne jest okazywanie pamięci i ciepłych uczuć ważnym dla nas członkom rodziny.

Jednak w przypadku, gdy dziadkowie i babcie dziecka już nie żyją, świętowanie ich dni może być dla dziecka trudne, a dla rodziców także kłopotliwe. Jak sprawić, żeby dziecko nie poczuło się gorsze od rówieśników? Jak wesprzeć je w trudnych emocjach? Jak spędzić Dzień Babci i Dzień Dziadka, by upamiętnić bliskich, pomimo braku ich obecności?

1. Porozmawiaj z dzieckiem.

Dzieci w wieku przedszkolnym mogą nie rozumieć jeszcze pojęcia śmierci, dlatego rozmawiając z nimi o zmarłych używaj prostego języka i dostosuj przekaz do Waszych rodzinnych wartości. Nie mów, że bliscy „odeszli” lub „zasnęli”, bo dziecko może oczekiwać, że w takim razie wrócą, obudzą się. Powiedz wprost, np. „babcia nie żyje, to znaczy że jej serduszko przestało bić i jest teraz w niebie” albo „dziadek umarł, ale pamiętamy o nim, jest w naszych sercach i myślach”.

 

2. Zdjęcia i wspomnienia.

Opowiedz dziecku o dziadkach albo przypomnij im- jacy byli, co lubili robić. Pokaż zdjęcia albo filmy, jeśli je posiadacie i podzielcie się ciekawymi historiami, anegdotami. Podkreśl, że mimo iż dziadków nie ma już z Wami, wciąż są częścią Waszej rodziny.

 

3. Tradycja pamięci.

Możecie wprowadzić Waszą rodzinną tradycję, dzięki której będziecie upamiętniać dziadków po swojemu. Możecie zapalić tego dnia świeczkę, narysować babcię i dziadka, tak jak ich pamiętacie (z rzeczywistości albo ze zdjęć), odwiedzić cmentarz i położyć kwiaty na grobie, włączać cały wieczór ulubioną muzykę babci albo piec ulubione ciasto dziadka.

 

4. Inna ważna, starsza osoba.

Jeśli dziecko bierze udział w przedstawieniu z okazji Dnia Babci i Dziadka albo tworzy w przedszkolu upominki dla nich i czuje się z tym niezręcznie, zaproponuj mu alternatywną osobę. Bardzo często dzieci mają w swoim otoczeniu inne starsze osoby, które są dla nich bardzo bliskie i w pewien sposób zastępują zmarłych dziadków. Zapytaj dziecko czy ma ochotę zaprosić na przedstawienie starszą ciocię albo dać laurkę sąsiadce. Niech to po prostu będzie święto bliskiej osoby z senioralnego pokolenia.

 

Bądźcie uważni na emocje dziecka i pozwólcie na ich wyrażanie. Nie bójcie się też pytań dziecka, nie unikajcie ich. To naturalne, że maluchy chcą zrozumieć czym jest śmierć, z czym się wiąże i jak radzić sobie z tęsknotą. W życiu będą jeszcze nie raz przeżywać emocje związane ze stratą albo nieobecnością ważnej dla nich osoby. Nauczcie ich, jak zaopiekować się swoimi emocjami i wspierać się nawzajem.

 

 

Psycholog,

Paulina Stal.

 

 

Święta bez stresu

Chociaż dzieci uwielbiają Święta Bożego Narodzenia, to często bywają one dla nich także stresujące. Spotkania z dalszą rodziną, napięcie i pośpiech w wigilijny poranek czy wieczór spędzony w dużych emocjach, mogą być dla dziecka trudne. Warto więc pomóc dziecku przeżyć ten czas w spokoju i radości.

 

Rozmawiaj z dzieckiem

Przed spotkaniami z rodziną, porozmawiaj z dzieckiem o tym, co je czeka. Wyjaśnij, że pojawią się inni ludzie, których mogą nie pamiętać. Mogą z nimi rozmawiać, ale mogą też wycofać się, jeśli poczują się niekomfortowo- dajmy dzieciom przyzwolenie na taką reakcję.

 

Wyznacz granice jasno i uprzejmie

Jeśli zauważysz, że ktoś przekracza granice dziecka, np. usilnie chce przytulić je na przywitanie, nie wahaj się interweniować. Możesz powiedzieć: “wiem, że bardzo się cieszysz ze spotkania z Jasiem, ale on potrzebuje teraz trochę przestrzeni i czasu”.

 

Zapewnij dziecku wsparcie i akceptację

Obserwuj, jak Twoje dziecko reaguje na osoby w otoczeniu lub konkretną sytuację. Jeśli widzisz, że jest przytłoczone lub zestresowane, możesz zaproponować mu odejście na chwilę w spokojniejsze miejsce, w którym będzie mogło odpocząć i przytulić się. Zapewnij dziecko, że to w porządku wyrażać uczucia. Zapewnij, że jesteś obok, by je wesprzeć.

 

Pamiętaj, że najważniejsze jest dobro dziecka. Z wyznaczaniem granic związanymi z interakcjami z innymi członkami rodziny nie ma nic złego, a Twoje dziecko będzie Ci wdzięczne za stworzenie dla niego bezpiecznego i wspierającego środowiska.

 

Psycholog,

Paulina Stal

 

Światowy Dzień Braille'a: Zrozumienie i Wsparcie dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących

Drodzy Rodzice,

Dnia 4 stycznia obchodzimy Światowy Dzień Braille'a, święto, które ma na celu zwiększenie świadomości na temat systemu pisma dotykowego stworzonego przez Louisa Braille'a w XIX wieku. Ten dzień jest doskonałą okazją, aby uświadomić sobie znaczenie edukacji i integracji dzieci niewidomych i słabowidzących w naszym społeczeństwie, a także, aby podkreślić rolę, jaką odgrywamy jako rodzice i opiekunowie w ich rozwoju.

Historia i znaczenie Braille'a

Louis Braille, niewidomy od dzieciństwa, stworzył system, który umożliwił osobom z dysfunkcją wzroku czytanie i pisanie. Jego wynalazek, znany jako alfabet Braille'a, składa się z wypukłych punktów, które można wyczuć palcami. System ten otworzył drzwi do wiedzy i autonomii dla milionów osób na całym świecie. Dziś, Braille jest nie tylko narzędziem umożliwiającym dostęp do literatury, ale także symbolem walki o prawa osób niepełnosprawnych.

Dlaczego to ważne dla naszych dzieci?

W przedszkolu nasze dzieci uczą się podstawowych umiejętności, które będą im towarzyszyć przez całe życie. Edukacja w zakresie różnorodności i wrażliwości na potrzeby innych ludzi jest kluczowym elementem tego procesu. Uczenie dzieci o Braille'u i o osobach, które z niego korzystają, może pomóc w rozwijaniu empatii oraz zrozumienia różnorodności świata, w którym żyjemy.

Jak możemy wspierać dzieci niewidome i słabowidzące?

1. Edukacja: Wprowadźmy nasze dzieci w świat Braille'a poprzez zabawę. Możemy organizować zajęcia, na których dzieci będą mogły poznać alfabet Braille'a, na przykład poprzez gry i zabawy edukacyjne.

2. Integracja: Zachęcajmy dzieci do nawiązywania kontaktów z rówieśnikami, którzy są niewidomi lub słabowidzący. To doskonała okazja, aby dzieci mogły zrozumieć, że każdy z nas jest inny, ale wszyscy zasługujemy na przyjaźń i akceptację.

3. Wsparcie: Wspierajmy organizację, które zajmują się pomocą osobom niewidomym. Możemy wziąć udział w wydarzeniach charytatywnych lub poświęcić czas na wolontariat.

4. Dostępność: Zwracajmy uwagę na to, jak nasze otoczenie może być bardziej przyjazne dla osób z dysfunkcją wzroku. Wspierajmy inicjatywy, które mają na celu poprawę dostępności przestrzeni publicznych.

 

Światowy Dzień Braille'a to nie tylko święto osób niewidomych, ale także doskonała okazja do refleksji nad naszą rolą w tworzeniu bardziej otwartego i zrozumiałego społeczeństwa. Pamiętajmy, że edukacja i empatia są kluczem do budowania mostów między różnymi grupami społecznymi. Razem możemy sprawić, że świat będzie lepszym miejscem dla wszystkich dzieci, niezależnie od ich potrzeb.

 

Zachęcamy do rozmów z dziećmi na temat Braille'a oraz wspólnych działań, które przyczynią się do lepszego zrozumienia i akceptacji dla osób niewidomych.

 

Z poważaniem,

Katarzyna Drzażdzyńska

pedagog specjalny

 

 

Dzień Osób Niepełnosprawnych- Celebracja Różnorodności i Wspólnej Odpowiedzialności

Dzień Osób Niepełnosprawnych, obchodzony 3 grudnia, został ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1992 roku. Celem tej inicjatywy było zwrócenie uwagi na problemy, z jakimi borykają się osoby z niepełnosprawnością oraz promowanie ich integracji w różnych sferach życia społecznego, gospodarczego i kulturalnego. Wybór daty nie jest przypadkowy- ma to być przypomnienie o potrzebach i prawach wszystkich osób z niepełnosprawnościami na  całym świecie.

Dla rodziców dzieci uczęszczających do przedszkola, jest to także doskonała okazja do nauki empatii, zrozumienia i akceptacji różnorodności.

Przedszkole to pierwszy krok w edukacji, a także miejsce, gdzie dzieci uczą się zasad współżycia
w społeczeństwie. Wprowadzenie najmłodszych w temat niepełnosprawności może pomóc
w kształtowaniu pozytywnych postaw. Tworzenie inclusive environment ( środowiska włączającego) w przedszkolu jest kluczowe dla rozwoju umiejętności  społecznych i emocjonalnych dzieci.

Cele Dnia Osób Niepełnosprawnych obejmują:

1. Podnoszenie świadomości społecznej- Zwiększenie wiedzy społeczeństwa na temat życia osób z niepełnosprawnościami, ich codziennych wyzwań i osiągnięć.
2. Promowanie integracji- Zachęcenie do działań na rzecz stworzenia bardziej dostępnego
   i przyjaznego środowiska dla osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności.
3. Wspieranie praw człowieka- Dążenie do pełni praw dla osób z niepełnosprawnościami oraz ich równego traktowania w społeczeństwie.

 

Osoby z niepełnosprawonościami różnią się pod względem rodzaju i stopnia dysfunkcji. Rodzaje niepełnosprawności mogą występować łącznie lub pojedynczo. Wyróżniamy następujące rodzaje niepełnosprawności:

1. obniżona sprawność sensoryczna, czyli zaburzenie zmysłu wzroku i słuchu,
2. obniżona sprawność intelektualna, czyli deficyt umiejętności,
3. obniżona sprawność funkcjonowania społecznego,
4. obniżona sprawność komunikowania się, czyli utrudniony kontakt werbalny (słowny),
5. obniżona sprawność ruchowa, stwierdzana u osób z wrodzonymi lub nabytymi dysfunkcjami narządu ruchu                spowodowanymi uszkodzeniem lub schorzeniami narządów wewnętrznych,
6. obniżona sprawność psychofizyczna spowodowana chorobami somatycznymi.

Osoby z niepełnosprawnościami potrzebują wsparcia w różnych aspektach życia, w tym:

• Dostępu do edukacji- Wsparcie w nauce oraz dostęp do specjalistycznych programów edukacyjnych.
• Dostępu do rehabilitacji- Fizjoterapia, terapia zajęciowa oraz wsparcie psychologiczne.
• Przyjaznego środowiska-  Przestrzenie publiczne, budynki i usługi powinny być dostosowane do osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności.
• Wsparcia w zatrudnieniu- Tworzenie programów zatrudnienia dla osób
  z niepełnosprawnościami  oraz dostosowanie miejsca pracy do ich potrzeb.

 

Warto rozmawiać z dziećmi o niepełnosprawności w sposób prosty i zrozumiały. Można wyjaśnić, że niepełnosprawność to tylko jedna z wielu cech, które mogą mieć ludzie. Każdy z nas ma swoje talenty i pasje, niezależnie od ograniczeń fizycznych czy umysłowych. Rzesza znanych Polaków, którzy osiągnęli sukces mimo niepełnosprawności, jest doskonałym przykładem.

 

Znane Osoby z Niepełnosprawnością w Polsce:

1. Jan Mela- Polski podróżnik i działacz społeczny. Stracił lewe podudzie i prawe przedramię w  wyniku porażenia prądem. Najmłodszy w historii zdobywca biegunów- północnego
   i południowego.

 

 

 

 

 

2. Natalia Partyka- Polska tenisistka stołowa. Czterokrotna mistrzyni paraolimpijska- z Aten, Pekinu, Londynu i Rio de Janeiro.

 

 

 

 

 

 

 

3. Piotr Swend- Aktor Mający Zespół Dawna. Gra od 8 roku życia w serialu ,,Klan".

 

 

Dzień Osób Niepełnosprawnych to nie tylko okazja do refleksji nad trudnościami, ale także do celebrowania osiągnięć i talentów osób z niepełnosprawnością. Rozmawianie o tych tematach może pomóc dzieciom w kształtowaniu otwartości, empatii oraz zrozumienia, że różnorodność jest wartością , którą warto cenić i wspierać. Zachęcajmy nasze dzieci, aby były ambasadorami pozytywnych zmian w swoim otoczeniu- już od najmłodszych lat!

 

 

Opracowała: mgr Katarzyna Drzażdzyńska

Bibliografia:

https://www.infor.pl/prawo/nowosci-prawne/703144,Miedzynarodowy-Dzien-Osob-Niepelnosprawnych-3-grudnia.html

https://www.gov.pl/web/rodzina/niepelnosprawnosc-nie-musi-ograniczac--miedzynarodowy-dzien-osob-niepelnosprawnych

https://www.fizjosensorycznie.pl/miedzynarodowy-dzien-osob-niepelnosprawnych/

 

 

Jak rozmawiać z dzieckiem o śmierci i żałobie?

 

Rozmowa z dzieckiem w wieku przedszkolnym na temat śmierci i żałoby, to temat wyjątkowo delikatny i wymagający dużej wrażliwości. Dzieci w tym wieku, od około 3 do 6 lat, znajdują się w intensywnej fazie rozwoju emocjonalnego i poznawczego. Ich rozumienie tak abstrakcyjnych pojęć jak śmierć, różni się od rozumienia dorosłych. Dlatego kluczowe jest, aby rozmawiać z nimi w sposób dostosowany do ich rozwoju, co pomoże im zrozumieć temat straty.

W wieku około 3-5 lat dzieci przechodzą fazę tak zwanego “myślenia magicznego”. W związku z tym mogą wierzyć, że śmierć jest stanem przejściowym lub że osoby zmarłe mogą powrócić. Dlatego ważne jest, żeby nie używać sformułowań, które mogą dawać mylne nadzieje, np. “zmarły zasnął”. Dziecko może pomyśleć, że zmarły po prostu się obudzi, ponieważ trudno jest mu pojąć nieodwracalność tej sytuacji. Warto też zwrócić uwagę na możliwość pojawienia się u dziecka poczucia winy w związku ze śmiercią bliskiej osoby – czasami maluchy myślą, że w jakiś sposób przyczyniły się do tej śmierci.

Wskazówki do rozmowy o śmierci

1. Używaj prostego języka - zamiast mówić “odejście” czy “strata”, użyj słów “umarł” lub “zmarł”. Użycie jasnych słów pomoże dziecku zrozumieć, że mówimy o sytuacji, która jest realna i nieodwracalna.

 

2. Odpowiadaj na pytania - dzieci mogą zadawać wiele pytań, często w bezpośredni sposób. Ważne jest, aby odpowiadać na pytania szczerze, ale z zachowaniem wrażliwości i z uwagą na możliwości poznawcze dziecka.

 

3. Bądź cierpliwy – dzieci mogą wracać do tematu kilkakrotnie, zadawać te same pytania lub wyrażać swoje uczucia w różny sposób. To naturalny i zupełnie normalny proces przetwarzania trudnych emocji.

 

4. Wspieraj wyrażanie emocji - zachęcaj dziecko do mówienia o swoich uczuciach i daj mu do zrozumienia, że wszystkie emocje, które przeżywa są w porządku (smutek, złość, strach czy radość ze wspomnień o zmarłym). Nie hamuj ich, a naucz dziecko wyrażać je w akceptowalny społecznie sposób.

Rodzicu, nie zapominaj, że Ty również możesz przeżywać żałobę. Warto w takiej sytuacji zadbać o siebie i znaleźć sposoby, by też wyrażać swoje emocje i dać im ujście. Rozmowa z innymi dorosłymi, czy to w grupie wsparcia, czy z przyjaciółmi, mogą pomóc w procesie żałoby. Dzieci doskonale wyczuwają emocje dorosłych, dlatego warto być dla nich wsparciem i modelować zdrowe przeżywanie emocji.

 

 

Psycholog, Paulina Stal.

 

Porozumienie bez przemocy-

na czym polega i dlaczego warto stosować się

do jego zasad

 

            Porozumienie Bez Przemocy (NVC) czy bardziej potocznie „język żyrafy i język szakala”, to sposób komunikowania się, który opisał psycholog Marshall Rosenberg. Jego celem jest lepsze zrozumienie uczuć i potrzeb, zarówno naszych, jak i naszego rozmówcy, komunikowanie się z uważnością na drugą osobę i szacunkiem. Metoda ta doskonale sprawdza się w każdym obszarze życia: zawodowym, wychowawczym, rodzicielskim, przyjacielskim czy małżeńskim.

            Zdrowa komunikacja z dzieckiem, jest niezwykle ważna w procesie jego rozwoju oraz wychowania, dlatego warto nauczyć się jej zasad i dawać dobry przykład dzieciom. Porozumienie Bez Przemocy opiera się na założeniu, że u podstaw każdego działania człowieka leży chęć zaspokojenia różnego rodzaju potrzeb. Żeby więc komunikacja była efektywna, należy właściwie identyfikować potrzeby własne i innych.

 

4 kroki Porozumienia Bez Przemocy

1. Fakty i obserwacje.

Skoncentruj się na tym, co widzisz i słyszysz. Nie oceniaj i nie próbuj interpretować. Zastanów się, co się dokładnie wydarzyło, np. „Zrobiłeś tak 3 razy”, zamiast „Zawsze tak robisz”.

 

2. Nazwij uczucia.

Zastanów się, co czujesz i nazwij te uczucia. To bardzo istotny etap, ponieważ uczucia, to komunikaty nadawane przez Twój układ nerwowy. Im trafniej będziesz je identyfikować, tym bardziej świadome będą podejmowane przez Ciebie działania.

 

3. Wyraź potrzeby.

Twoje potrzeby mogą być w danej chwili zaspokojone lub niezaspokojone. Zdefiniuj o jakiej zaspokojonej lub niezaspokojonej potrzebie informuje Cię dane uczucie, na przykład „Potrzebuję bliskości”

 

4. Wyraź prośbę.

Na tym etapie najważniejsze jest rozróżnienie prośby od żądania. Wyraź swoją prośbę, ale pamiętaj, że druga osoba może odmówić. Powiedz „Czy mógłbyś mnie przytulić?”, zamiast „Natychmiast mnie przytul”.

Przykłady komunikatów skierowanych do dziecka, zgodnych z zasadami Porozumienia bez Przemocy:

• Kiedy skaczesz po łóżku (obserwacja), czuję się zdenerwowana (uczucie), bo martwię się, że zrobisz sobie krzywdę (potrzeba). Czy mogłabyś/mógłbyś poskakać na trampolinie w ogrodzie? (prośba)
• Rysunek, który dostałam dziś rano od Ciebie (obserwacja), sprawił, że byłam szczęśliwa (uczucie), bo dzięki temu czuję się ważna dla Ciebie (potrzeba). (Porozumienie Bez Przemocy można również stosować przy chwaleniu dziecka- w takiej sytuacji możemy pominąć krok czwarty, czyli prośbę)
• Kiedy widzę, że płaczesz (obserwacja), to jest mi smutno (uczucie), bo nie wiem jak Ci pomóc (potrzeba). Czy możesz mi powiedzieć dlaczego płaczesz? (prośba)

 

Korzyści ze stosowania zasad Porozumienia Bez Przemocy:

• poprawa relacji interpersonalnych: pomaga w budowaniu głębszych, bardziej autentycznych relacji opartych na zrozumieniu i empatii
• rozwiązywanie konfliktów: umożliwia skuteczne radzenie sobie z konfliktami i trudnościami komunikacyjnymi
• lepsze zrozumienie siebie i innych: pomaga w identyfikowaniu własnych uczuć, potrzeb i sposobu komunikacji
• tworzenie atmosfery wzajemnego szacunku: wspiera kulturę szacunku i zrozumienia w relacjach międzyludzkich.

 

 

 

Psycholog,

Paulina Stal.

Porozumienie_Bez_Przemocy_artykul.pdf

 

Adaptacja przedszkolna

Pójście dziecka do przedszkola, to ważne wydarzenie dla całej rodziny. Jest to zmiana, która dotyka zarówno dziecko, jak i rodziców, dlatego warto się do tej nowej sytuacji dobrze przygotować. Adaptację można rozpocząć kilka, a nawet kilkanaście tygodni przed rozpoczęciem roku szkolnego. Oswajanie z przedszkolem jest szczególnie ważne dla dzieci, które nie uczęszczały wcześniej do żadnej placówki, np. żłobka.

Jak ułatwić adaptację przedszkolną sobie i swojemu dziecku?

 

1. Opowiadaj dziecku o przedszkolu, bawcie się w przedszkole w domu i na placu zabaw.

 

2. Czytaj dziecku książeczki o przedszkolu i przedszkolakach. Dzięki temu zrozumie czym jest przedszkole i zobaczy, jakie ciekawe rzeczy może tam robić.

 

3. Spaceruj z dzieckiem w pobliżu przedszkola. Pokaż budynek, do którego będzie chodziło, plac zabaw i otoczenie.

 

4. Dostosuj rutynę Waszego dnia do tej, którą dziecko będzie miało w przedszkolu. Wprowadź odpoczynek poobiedni. Dziecku będzie łatwiej dostosować się do nowego planu dnia, jeśli według podobnego harmonogramu będzie funkcjonowało w domu.

 

5. Koniecznie weźcie udział w dniach adaptacyjnych w przedszkolu. Dziecko będzie miało możliwość poznać placówkę, nauczycieli i rówieśników w bezpiecznych warunkach, z rodzicem w pobliżu.

 

6. Rodzicu, zadbaj o swoje emocje. To normalne, że martwisz się o swoje dziecko       i przeżywasz jego pierwsze dni w przedszkolu. Jednak to niezwykle ważne, żebyś był wsparciem dla dziecka w tym czasie, dawał mu siłę, uśmiech i wsparcie.

 

7. Przekazuj dziecku pozytywne komunikaty na temat przedszkola, np. nauczysz się tam piosenek i będziecie wspólnie je śpiewać; zobaczysz jak będzie wesoło;           z pewnością poznasz jakiegoś fajnego kolegę albo koleżankę.

 

8. Nie obiecuj dziecku rzeczy, które mogą się w przedszkolu nie wydarzyć, np. na pewno obiad będzie pyszny i zjesz cały; na pewno wszyscy koledzy będą się z tobą chętnie bawić. Nie wiemy czy to się wydarzy, więc lepiej tego nie obiecywać, by dziecko nie poczuło się zawiedzione albo oszukane.

 

9. Jeśli obiecujesz dziecku, że zrobicie coś wspólnie po przedszkolu, zawsze dotrzymuj słowa.

 

10. Nie obiecuj dziecku nagród za pozostanie w przedszkolu.

 

11. Nie oszukuj dziecka mówiąc, np. że idziesz tylko do auta i za chwilę po nie wrócisz.

 

12. Ustalcie z dzieckiem Wasz rytuał na pożegnanie, np. przytulenie i całus albo przybicie piątki i życzenie sobie miłego dnia. To pomoże Wam w szybkim rozstaniu, bez zbędnego i trudnego emocjonalnie przeciągania.

 

13. Nie wnoś dziecka na rękach do sali. Niech idzie samo, trzymane przez Ciebie za rączkę. Dzięki temu łatwiej będzie mu się z Tobą rozstać.

 

14. Bądź cierpliwy i daj dziecku czas na oswojenie się z nową sytuacją. Nie porównuj go z innymi dziećmi, bo każdy maluch adaptuje się na swój sposób i potrzebuje na to mniej lub więcej czasu.

 

15. Bądź uważny na emocje dziecka. Wspieraj je i okazuj mnóstwo czułości. Nie neguj jego uczuć. Jeśli dziecko mówi, że tęskni i jest mu smutno, nie odpowiadaj „daj spokój, nie smuć się”. Zamiast tego powiedz „rozumiem, że jest Ci smutno i tęsknisz; ja też za Tobą tęsknię, kiedy jestem w pracy, ale za kilka godzin się spotkamy i pobawimy się razem klockami”.

 

16. Pamiętaj, że adaptacja może trwać nawet kilkanaście tygodni. Nie zrażaj się i nie denerwuj. Uzbrój się w cierpliwość i daj dziecku czas. Jeśli masz jakieś obawy, co do procesu adaptacji dziecka, porozmawiaj z jego wychowawcą.

 

 

Paulina Stal,

psycholog.

 

Zajęcia dodatkowe dla przedszkolaków- czy to dobry pomysł?

 

Zajęcia dodatkowe stały się integralną częścią życia wielu dzieci. W miarę jak społeczeństwo staje się coraz bardziej zróżnicowane i wymagające, wiele rodziców zastanawia się, czy zapisanie dziecka na takie zajęcia jest dobrym rozwiązaniem.
W artykule tym postaram się odpowiedzieć na najważniejsze pytania związane z tym tematem.

 

Czy dziecko potrzebuje zajęć dodatkowych poza przedszkolem? 

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ potrzeby każdego dziecka są różne. Zajęcia dodatkowe mogą pomóc w rozwianiu talentów i pasji, w także w nauce nowych umiejętności, takich jak muzyka, taniec czy sport. Dla niektórych dzieci mogą być one okazją do nawiązywania nowych znajomości i rozwijania umiejętności społecznych. Jednakże nie każde dziecko potrzebuje dodatkowych zajęć. Wiele dzieci rozwija się prawidłowo w naturalnym środowisku przedszkolnym, gdzie mają możliwość zabaw i interakcji z rówieśnikami. Warto zadbać o równowagę między zajęciami formalnymi, a czasem na swobodną zabawę. 

 

Czy warto zapisać dziecko na zajęcia poza przedszkolem? 

Tak, zapisywanie dziecka na zajęcia może być wartościowe, ale tylko wtedy, gdy są one dostosowane do ich zainteresowań i umiejętności. Zajęcia takie mogą rozwijać zdolności dzieci, budować pewność siebie i motywację do nauki. Warto jednak pamiętać, aby wybrać zajęcia, które są dla dziecka atrakcyjne, a nie takie, które narzucają mu rodzice tylko z chęci zapełnienia wolnego czasu. 

 

Kiedy zapisać dziecko na zajęcia poza przedszkolem? 

Optymalny moment na zapisanie dziecka na zajęcia dodatkowe zależy od jego wieku
i dojrzałości. Zazwyczaj dzieci mogą na nie uczęszczać już po rozpoczęciu przedszkola, jednak warto z tym odczekać przynajmniej do momentu, gdy dziecko dobrze zaadoptuje się w przedszkolu i zyska podstawowe umiejętności społeczne. 

Dobrym pomysłem jest obserwowanie dziecka i zrozumienie jego pasji. Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko wykazuje szczególne zainteresowania jakąś dziedziną, możesz rozważyć zapisanie go na dodatkowe zajęcia z tej dziedzinie. Warto jednak zachować umiar i nie przeciążać dziecka. 

 

Jakie pierwsze sygnały świadczą o tym, że dodatkowych zajęć jest za dużo? 

Obserwacja dziecka jest kluczowa, aby zauważyć, gdy dodatkowe zajęcia stają się dla niego obciążeniem. Oto kilka sygnałów, na które warto zwrócić uwagę: 

1. Zmiany w zachowaniu: Jeśli dziecko staje się wrażliwe, zmęczone, a jego ogólna energia spada, może to być znak, że potrzebuje więcej czasu na odpoczynek. 

2. Problemy ze snem: Trudności z zasypianiem lub częste budzenie się w nocy, mogą świadczyć o tym, że dziecko ma za dużo obowiązków. 

3. Brak zainteresowania zajęciami: Kiedy dziecko przestaje czerpać radość
   z zajęć i zaczyna je traktować jak przykry obowiązek, warto się zastanowić nad ich ograniczeniem. 

4. Niekontrolowane emocje: Wzrost frustracji, złości czy smutku mogą być sygnałami, że dziecko potrzebuje zmiany zajęć. 

 

Zajęcia dodatkowe poza przedszkolem, mogą przynieść wiele korzyści, ale ich nadmiar może prowadzić do przeciążenia emocjonalnego i fizycznego dziecka. Kluczowe jest znalezienie równowagi między aktywnościami, a czasem na relaks i zabawę. Ważne jest, aby obserwować dziecko i dostosować program zajęć do jego potrzeb i zainteresowań. Tylko wtedy można zapewnić mu zdrowy rozwój i satysfakcję z zajęć dodatkowych.  

  

 

Opracowała: mgr Katarzyna Drzażdzyńska

 

Bibiofrafia:

Gray P., „Wolne dzieci. Jak zabawa sprawia, że dzieci są szczęśliwsze, bardziej pewne siebie
i lepiej się uczą?”, MIND, 2015

Sobkowiak M., „ Jak wspierać rozwój przedszkolaka?”, wyd. Edgard, 2019

Socjomatka, „15 nieoczywistych kroków do pełni potencjału Twojego dziecka”, 2021